[ รามเกียรติ์ ] ด้วยแรงอธิษฐาน

“เคยเชื่อในพระเจ้าบ้างรึเปล่า?”

คำถามนี้แล่นเข้าหูของหญิงสาวที่เพิ่งเรียนจบระดับมหาวิทยาลัยเมื่อไม่นานมานี้แต่กลับไร้ซึ่งปฏิกิริยาตอบสนองราวกับว่าหญิงสาวไม่ได้ให้ความสนใจเลยสักนิด เธอเบื่อหน่ายคำถามนี้ของพ่อกับแม่แล้วเหมือนกัน 

พ่อกับแม่เธอค่อนข้างเคร่งในศาสนาจนเธอต้องกลอกตามองฟ้าวันละสามรอบในทุกครั้งที่ได้ยิน

“พระเจ้ามีอยู่จริงนะ”

ก็แค่เรื่องที่ไม่สามารถยืนยันได้ว่าจริงแท้แค่ไหน มันก็ไม่ต่างอะไรกับความเชื่อที่ไร้แก่นสารและจับต้องไม่ได้ที่คนกลุ่มหนึ่งสร้างขึ้นมาเพื่อชักจูงผู้อื่นให้คล้อยตามและอยู่ในโอวาทของตนก็เท่านั้น หรือต่อให้พระเจ้ามีอยู่จริงก็คงจะเบื่อหน่ายในมนุษย์ไปนานแล้วล่ะตั้งแต่ที่เอาประโยชน์ส่วนตัวมาอ้างว่าเพื่อส่วนรวม

ทุเรศ 

.

.

.

ท่ามกลางวันเวลาที่แสนน่าเบื่อหน่าย ทุกอย่างก็ยังคงเหมือนเดิมอย่างเช่นทุกครั้ง

โรสรินยังคงเก็บตัวอยู่ในห้องนอนส่วนตัวของตัวเองเพื่ออ่านนิยายและเล่นเกมอย่างที่ตัวเองโปรดปราน แม้ว่าด้านนอกห้องจะมีเสียงของพ่อแม่ดังเข้ามาเป็นระยะๆเพื่อพูดถึงเรื่องพระเจ้าที่พวกท่านทั้งสองเชื่อถือจนฝังใจ จนกระทั่งสายตาของเธอก็ไปสะดุดเข้ากับนิยายเรื่องหนึ่ง

[รามเกียรติ์] จากความปรารถนา

“ความปรารถนางั้นเหรอ..?”

หญิงสาวพึมพำชื่อเรื่องของนิยายด้วยความสนใจ ก่อนที่มุมปากจะกระตุกยกขึ้นจนเกิดรอยยิ้ม และนั่นก็คือช่วงเวลาเริ่มแรกของความสนใจต่อเรื่องราวที่ได้บังเอิญได้เข้ามาเจอ

เรื่องราวของเด็กสาวแม่มดคนหนึ่งที่มีความปรารถนาถึงสิ่งที่จับต้องไม่ได้แต่ก็ใกล้แค่เอื้อมมือ

‘ความสุข’

ช่างเป็นสิ่งที่แม้แต่โรสรินเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าแท้จริงแล้วความสุขมันคืออะไร? สิ่งที่ทำให้ยิ้ม? สิ่งที่ทำให้เกิดอารมณ์ผ่อนคลาย? หรือสิ่งที่ทำให้เกิดการยึดติดอันแสนโง่งม?

แต่ไม่ว่าจะด้วยในแง่ความหมายใดก็ตาม... ท้ายที่สุดโรสรินก็ตกอยู่ในห้วงมนต์ของเรื่องราวไปแล้ว—

“พระเจ้า.. ถ้ามีอยู่จริงช่วยฟังคำอธิษฐานได้ไหม?”

เป็นครั้งแรกในรอบยี่สิบสามปีของหญิงสาวที่เอ่ยถึงพระเจ้าด้วยตัวเอง ก่อนที่เธอจะกุมมือราวกับกำลังอธิษฐานอย่างจริงใจ

“ฉันอยากเข้าไปในนิยายเรื่องนี้”

ว่าไปนั่นจะเป็นไปได้ยังไง...

นิยายเรื่องนี้จัดทำขึ้นเพื่อความบันเทิงไม่ได้มีเจตนาจะหลบหลู่ดูหมิ่นผู้อื่นแต่อย่างใด เนื้อหาและเรื่องราวต่างๆเกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนเพียงเท่านั้น อีกทั้งยังได้มีการขออนุญาตนักเขียนจากเรื่อง [รามเกียรติ์] จากความปรารถนา เป็นที่เรียบร้อยแล้วด้วย ต้องขอบคุณ คุณเงาลดา ที่อนุญาตให้แฟรร์ได้ส่งลูกสาวไปป่วนเล่น

แน่นอนค่ะ แฟรร์คนเดิมเพิ่มเติมคือ ดอง แน่นอน 555555 

ด้วยรัก จาก ภูติสีเทา